Liryka miłosna uprawiana była w średniowiecznej Polsce marginalnie, nie - jak to było na Zachodzie - przez poetów stanu rycerskiego, lecz przez twórców plebejskich: żaków, kleryków, kopistów czy wędrownych wagantów. Czterowiersz "Ach miłość, coś mi uczyniła" zapisany został w pierwszej połowie XV wieku pod tekstem Bogurodzicy w rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej, wiersz "Miłuj, miła, miłuj wiernie" w kodeksie prawniczym Mikołaja z Rogoźna z 1472 roku. Zob. też. Cantilena inhonesta (piosenka nieprzystojna).