Przekład jednego z najbardziej popularnych w średniowieczu hymnu Ave maris stella, przeznaczonego na nieszpory świąt maryjnych. Najstarszy zapis utworu oryginalnego pochodzi z IX w. (Codex Sangallensis z opactwa Sankt Gallen). Jego autorstwo przypisywano bezpodstawnie Wenancjuszowi Fortunatowi lub Pawłowi Diakonowi. Zachowało się kilka wariantów polskiego tłumaczenia Ave maris stella, w tym dwa z końca wieku XV. Poniżej podajemy jeden z nich, odnaleziony i wydany przez W.A. Maciejowskiego (Piśmiennictwo polskie, t. 3, Dodatki, Warszawa 1852, s. 142).
Bierząc3 pozdrowienie
I anjelskie pienie,
Daj mirne bydlenie4
I win odpuszczenie.
Rozwiąży związane,
Oświeć zaślepione,
Odpędź nasze złości,
Uproś nam dobroci.
Ukaż się nam Matką
I miłą rzecznicą5
U Syna Bożego
I Pana naszego.
Alleluja.
Dziewico osobna6,
Nad wszystki pokorna,
Uczyń rozwiązane
Nas, czyste i skromne.
Daj nam żywot czysty
I chodnik przezpieczny7,
Jezusa oglądać,
W niebie się radować.
Bądź cześć Bogu Oćcu
I Synu Bożemu
I Duchu Świętemu,
W Trojcy Jedynemu.
Alleluja.
Przypisy
1gwiazdo morska - łac. maris stella to popularny w średniowiecznej hymnografii tytuł Maryi, powstały prawdopodobnie w wyniku zniekształcenia etymologii hebrajskiego imienia Miryam jako maris stilla. 2Uliczko - furtko. 3Bierząc - biorąc, przyjmując. 4mirne bydlenie - życie w pokoju. 5rzecznicą - orędowniczką. 6osobna - niezwykła, przednia. 7chodnik przezpieczny - bezpieczną ścieżkę.