Rękopiśmienny zapis pieśni o incipicie "Anna święta i nabożna..." odnalazł w końcu XIX wieku Teodor Wierzbowski na wewnętrznej stronie tylnej okładki strasburskiego wydania Rationale divinorum officiorum Wilhelma Duranda; inkunabuł ten, przechowywany wówczas w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego pod sygnaturą 28.13.9.12., zaginął podczas wojny. Pieśń ma układ abecedarny; trzy strofy dopisane przez późniejszego kopistę umieszczamy na końcu utworu.
[A]
Anna święta i nabożna,
Miłościwa i pokorna,
Dwadzieścia się lat smuciła,
Abowiem płodu nie miała.
[B]
Bog Annę świętą pocieszył
A smutek od niej oddalił,
Gdy z Joachymem poczęła,
Cudną pannę porodziła.
[C]
Cudna panna z świętej Anny,
Na nią patrzcie wszytki panny,
A tejci dzieją Maryja,
Śpiewajmy jej alleluja!
[D]
Dawno o niej powiadali
I prorocy popisali.
Na nią wszyscy poglądają,
Ktorzy w niebie przebywają.
[E]
Ezechyjel prorok święty
A w proroctwie znamienity,
Widział zamknioną uliczkę,
Rozumiał bożą matuchnę.
[F]
Fałszywie, niedobrze mowią,
Ktorzy cudną pannę mażą,
Pirwym grzechem niezmazaną,
Bo przez Boga zachowaną.
[G]
Gwiazdę Balaam gdy widział,
O tej gwiaździe prorokował:
Z Jakoba gwiazda wynidzie,
A oświeci wszytki ludzie.
[H]
Helijasz niewiastę widział,
Pragnąc od niej wody żądał,
Wdowa proroka karmiła,
Maryją znamionowała.
[I]
Jesus się z panny narodził,
Zdrowy pokarm nam uczynił,
Ten pokarm panna nosiła,
Swymi piersiami żywiła.
[K]
Kupiecka jest panna łodzia,
Chleb żywy w sobie nosząca,
K niej się wszyscy uciekajmy,
Pokarmu od niej żądajmy.
[L]
Lelija z cierznia wyrosła,
Gdy panna z Ż[d]ydostwa poszła,
Żydowie panny nie znali
Ni jej woniej dobrze czuli.
[M]
Miłują dobrzy Maryją
I jej imię często mienią,
Na swe kolana klękają,
Nabożnie ją pozdrawiają.
[N]
Noe pannę znamionował,
Gdy gołębiczkę piastował.
W sercu Maryją piastujmy,
Nabożnie do niej wołajmy:
[O]
O Maryja miłościwa,
O Maryja lutościwa,
O Maryja, matko słodka,
Ukaż się nam, gwiazdo morska.
[P]
Proś za nami Pana Boga,
Broń nas ode złego wroga,
Daj, bychmy dobrze skonali,
Ciebie przy śmierci widzieli.
[Q]
Kwiatku polnemu się rownasz
A do wszytkich ludzi wołasz
Rzekąc: Podźcie ku mnie wszyscy,
Sprawiedliwi i grzesznicy!