Przed każdym dziesiątkiem pacierz,
Każdy brat i siostra takież,
Bo przez zapłaty nie będzie,
Z jej Synem krolować będzie.
Żywe i zmarłe wpisują,
Inszy za nie ofiarują;
Bracia, siostry za nie proszą,
Z grzechow i z mąk je podnoszą.
Miłościwe lato dano
I też odpusty przydano,
Aby tej Pannie służono
I jej pomocy wzywano.
Bo kto tej Pannie wiernie służy,
Nad tym czart nie będzie dłużej,
Bo go Panna w swojej mocy
Obroni we dnie i w nocy.
Bracia Wianka Rożanego,
Nauczaj jeden drugiego,
Bo kto go więcej nauczy,
Ten zbawiennej drogi uczy.
Ci, co mowią Wianek Pannie,
Barzo Chrystus łaskaw na nie,
Bo w tym Wianku miłej Panny
Są Pana Chrystusa rany.
Wszytka męka od początka
Jest w tym Wianku aż do szczątka,
Od jęcia aż do skonania
Nie miał Pan odpoczynienia.
Weźmiż każdy w swoję głowę
Najdroższą śmierć Jezusowę,
Rozmyślając ją serdecznie
Będziem z nim krolować wiecznie.
Rozmiłujmyż się też Maryjej,
Pozdrawiając ją Wiankiem jej;
Przez to święte pozdrowienie
Otrzymamy wieczne zbawienie. Amen.
Anonimowa pieśń Bractwa Różanego Wianka znana jest co prawda dopiero z druku Pieśni postne starożytne... z pocz. XVII wieku, ale z pewnością powstała wcześniej, w związku z rozwojem konfraterni różańcowych, które zaczęto zakładać w Polsce przy klasztorach dominikańskich już na przełomie XV i XVI w. Utwór mówi m.in. o sposobie odmawiania różańca oraz opiewa pożytki płynące z praktykowania tej formy modlitwy (tak. np. do bractwa wpisywano również zmarłych, modląc się na różańcu o ich rychłe wybawienie z mąk czyśćcowych).
Źródło: Pieśni postne starożytne człowiekowi krześcijańskiemu należące..., z przyczynieniem piosnek wyrobione, Raków, Sebastian Sternacki, 1607-1618, wstęp M. Korolko, Warszawa 1978. Transkrypcja tekstu: Roman Mazurkiewicz.