Ty księgi psalmow podane nam są przez Ducha Świętego jako bogaty a kosztowny skarb, z ktorego czegokolwiek pożąda ludzka myśl, snadnie sobie wyczerpnąć może, a z ktorym wszego dobra tak w tym niniejszym żywocie, jako i w przyszłym dostąpić może, abowiem bogactwa prawdziwej umiejętności i mądrości niebieskiej tu nam są obficie i dostatecznie przełożone. Naprzod jesli jest sprawa o nawyższym Majestacie Boskim, tedy się tu objaśnia jasność jego. Jesliże też zasię kto chce obaczyć nieogarnioną mądrość jego, tedy tu jest ćwiczenie a prawie szkoła otworzona, kędy się jej uczą. Jesliże też zasię kto chce uważać dobrotliwość Boską, a będziemy chcieli ściągnąć rękę naszą do takowych skarbow, tedy wszędzie, gdzie ich jedno tknąć chcemy, uznamy i uczujemy wdzięczny smak takowej dobrotliwości. Tu się bogacz nauczy jako ma szafować skarby swoimi, a zasię ubodzy i niedostateczni nauczą się na swym przestawać. Te, ktory się śmieje i weseli, pozna jako ma słuszną miarę zachowywać w śmiechu i w weselu swoim, Ten też, ktory jest opuszczony i utrapiony, najdzie tu pociechę i wybawienie w każdym nieszczęściu i utrapieniu swoim a pozna, jakie Pan Bog ma o nim staranie aż i do namniejszego włosa na głowie jego, podpomagając go we wszytkich potrzebach, tak z strony dusze, jako i z strony ciała jego, a k temu jako krewkość jego podpiera możnością ręki swojej, a namniejsze postąpienie jego obraca na prostą drogę, broniąc od każdej rzeczy szkodliwej. Owa, krotko mowiąc, jako nam z miłości ojcowskiej ony nawyższe dobra gotuje, ktorych ani oko widziało, ani ucho słyszało, ani rozum człowieczy tego ogarnąć może, to jest zupełne dziedzictwo i używanie chwały w krolestwie sławnym Pana naszego Jezu Krysta, kapłana i krola wiecznego, o ktorym wiele nadobnych i zacnych proroctw tu jest pisanych.
A ty księgi są napisane tym kształtem, jako poetowie mają zwyczaj pisania, iż jest godne i prawie własne ku wypisaniu tych rzeczy, ktore się w nich zamykają, to jest ku wyznaniu a wysławieniu chwały zacnej Pańskiej, ktora się dzieje w świętym zebraniu jego, i ku nabożnem modlitwam, ktore się dzieją ku czci a ku chwale świętego imienia jego. A ten obyczaj pisania, ktory jest w tych księgach, jest barzo piękny, wdzięczny i wielkiej mocy, a wszakoż barzo trudny, przeto że się nie zgadza z pospolitym a zwyczajnym językiem. Żydowie uczynili napis tym księgam, ktory znamionuje pieśni, ale nie proste, jedno ty, ktore są o chwale Bożej. Grecy zasię zową je psalmy, ktore słowo znamionuje głos harfy abo jakiego inego instrumentu, przeto iż ty pieśni w zgromadzeniu świętym śpiewano przy jakim instrumencie, skąd więcej ludzie bywali pobudzani ku pilniejszemu słuchaniu słow pieśni takowych. Ale iż się tu rozliczne najdują napisy, na niektorych miejscach zgoła psalm, niegdzie pieśń, niegdzie też psalm pieśni, a niegdzie pieśń psalmu, przetoż potrzeba wiedzieć, iż gdzie stoi zgoła psalm, tedy tam rozumie samo tylko granie instrumentu oprocz głosu człowieczego, a gdzie zasię stoi pieśń, tam rozumie głos człowieczy oprocz instrumentu; psalm zasię pieśni, gdy ludzie zaczynali, a potym na instrumencie przygrawano, zasię pieśń psalmu, gdy na instrumenciech zaczynano, a ludzie śpiewali. Nadto jeszcze dlatego ty psalmy zową Dawidowemi, iż ich jest więcej złożonych od Dawida, chociaż po jego śmierci złożyli ich wiele niektorzy i powiedają, że Ezdrasz zebrał ty wszytki psalmy w jedny księgi, ktore nie swym porządkiem sprawił, ani wedle czasow, w ktore się ty działy rzeczy, co w nich są napisane. A wszakoż on dosyć miał na tym, iż to zebrał ku pożytku kościołowi. Po Ezdraszu niektorzy przyłożyli ich kilka, jako psalm siedmdziesiąty i dziewiąty, i po nim ośmdziesiąty, w ktorych przypominają okrucieństwo, ktore się działo czasu Antyjochowego. A gdy też się trafi napis psalmu: Przedniejszemu nad śpiewaki etc., tedy potrzeba wiedzieć, iż ty psalmy osobliwie były obrane, aby je śpiewali wszyscy kantorowie i śpiewacy w zebraniu świętym, nad ktorymi był przedniejszy mistrz śpiewakow, ktory sprawował muzyki. Co się też dotycze słow żydowskich Alamoth, Neginoth i Githyth, i ine, ktore się najdują na poczatlu psalmow, znamionują według mniemania niektorych pewną miarę i sposob muzyki, a wedle mniemania niektorych pewne instrumenta abo naczynia muzyki, a wedle zasię zdania inych, początki wierszow, wedle ktorych miary śpiewano psalmy, gdzie takowe słowa bywały przypisane.