Sebastian Fabian Klonowic urodził się ok. 1545 r. w Sulmierzycach (poznańskie) jako syn Jana Klona, dzierżawcy folwarku i młyna nad Orlą, oraz Anny z Pietrzałków. Nie mamy bliższych wiadomości o jego losach szkolnych i wykształceniu, ale z dzieł wynika, że dobrze opanował łacinę, poznał literaturę grecką, posiadł także znajomość prawa. Przez jakiś czas przebywał na Węgrzech i w Czechach, później we Lwowie. Osiedlił się w Lublinie, gdzie ok. 1573 r. rozpoczął karierę urzędniczą w kancelarii miejskiej. W latach 1576-1582 prowadził sądową kancelarię wójta lubelskiego, a w 1583 r. został ławnikiem. W 1580 r. ożenił się z Agnieszką Wiślicką, córką ławnika i kupca lubelskiego. W 1585 r. otrzymał wójtostwo w Psarach i wioskę Wólkę Józefowską od Józefa Wereszczyńskiego, biskupa kijowskiego i opata benedyktynów w Sieciechowie. Z inspiracji Jana Zamoyskiego został w r. 1589 kierownikiem szkoły w Zamościu. W r. 1592 objął urząd wójta Lublina, po dwóch latach burmistrza, a rok później został mianowany dożywotnim rajcą. Związki Klonowica z różnowiercami ściągnęły na niego oskarżenia o sprzyjanie reformacji. Rzekome autorstwo paszkwilu na jezuitów naraziło poetę na zatarg z tym zakonem. Zmarł w Lublinie 29 sierpnia 1602 r.
  Literackim debiutem Klonowica był przekład Vitae regum Polonorum Klemensa Janickiego pt. Królów i książąt polskich zawarcie i opis. W roku 1581 ukazał się w Krakowie odkryty dopiero niedawno zbiór pieśni czterogłosowych Klonowica: Hebdomas, to jest Siedem tegodniowych piosnek wyjętych z pierwszych Ksiąg Moiżeszowych kapituły pierwszej, co którego dnia Pan Bóg stworzył i jako siódmego dnia odpoczynął, krótko zebranych. W 1582 r. powstał poemat łaciński Philtron, w 1584 r. poemat o Rusi Czerwonej Roxolania, a rok później cykl wierszy Żale nagrobne na ślachetnie urodzonego Pana Jana Kochanowskiego. Z okresem nauczycielskim Klonowica związany jest przekład Dystychów Katona, rodzaj krótkiego podręcznika nauki moralnej. W tym okresie przełożył też dzieło Erazma z Rotterdamu Civilitas morum, wydane w języku łacińskim i polskim. Jesienią 1594 r. odbył podróż flisacką Wisłą do Gdańska czego świadectwem jest poemat opisowy Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą (1595). Jest to swego rodzaju poetycki przewodnik żeglugi po Wiśle, flisacki "reportaż", z przewagą elementów dydaktycznych. W tych latach Klonowic kończył i poprawiał dzieło swego życia - Victoria deorum. W 1600 r. powstał Worek Judaszów, poemat satyryczny poruszający problemy przestępczości miejskiej i podmiejskiej.
  W ostatnim czasie został wydany zbiór pieśni Klonowica, który nie tylko potwierdza wysoką rangę poety jako twórcy późnego renesansu, ale także wzbogaca obraz jego spuścizny o całkiem nowe walory. Jest to niewielki tomik pt. Hebdomas, to jest Siedm tegodniowych piosnek wyjętych z pierwszych Ksiąg Mojżeszowych kapituły pierwszej, co którego dnia Pan Bóg stworzył i jako siódmego dnia odpoczynął, krótko zebranych przez Sebastyjana Klonowica z Sulimierzyc, pisarza ławicy lubelskiej (Kraków, druk Macieja Garwolczyka, 1581). Ten unikatowy starodruk przekazał do zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej KUL tuż przed swoją śmiercią Jan Wiśliński (1905-2001), emerytowany wicedyrektor tejże biblioteki.
  Zbiór zawiera dziesięć polskich pieśni wraz zapisem nutowym w układzie na cztery głosy. Jest wśród nich siedem pieśni przeznaczonych na kolejne dni tygodnia - odpowiadające siedmiu dniom stworzenia, dwie parafrazy psalmiczne (psalmy 147 i 90) oraz Piosnka uczyniona czasu powietrza, kiedy było Interregnum, w Roku Pańskim 1572. Nowo odkryte kompozycje powiększają  stosunkowo skromny zbiór polskich pieśni wielogłosowych z XVI i pocz. XVII wieku o dziesięć cennych i niebanalnych opracowań muzycznych, a historia rodzimej kultury literacko-muzycznej zyskuje w Macieju Garwolczyku nowego polskiego drukarza muzyki menzuralnej.
  Monumentalną opowieść o stworzeniu świata przekazuje Klonowic pięknym staropolskim słowem odzianym w szatę prostych, ale melodyjnych pieśni. Płynące dostojnie strofy niczym filmowe kadry przesuwają przed nami obrazy stwarzania i porządkowania świata w jego niezmierzonym bogactwie, a zachwyt nad jego harmonią i pięknem przeradza się w polifoniczny hymn na cześć Stwórcy i Odkupiciela. Pieśni Klonowica ukazują go jako poetę godnego stanąć tuż obok Jana Kochanowskiego, autora słynnego hymnu "Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary..."
  Krytyczne wydanie Hebdomas stworzyło możliwość ponownego przyjrzenia się twórczości lubelskiego poety i poddania jej ocenie w oparciu o szerszy kontekst, mianowicie z uwzględnieniem nie wyzyskiwanych dotąd źródeł literackich i muzycznych; słowem, pozwoliło pełniej zarysować sylwetkę twórcy prawdziwie renesansowego: poety, kompozytora, tłumacza. Odkrycie to rzuca także nowe światło na charakter humanizmu drugiej połowy XVI w., na rozkwit kultury mieszczańskiej oraz ambicje mecenasowskie i artystyczne możniejszej szlachty, zaś historia polskiej kultury muzycznej zyskuje nowego kompozytora, w dodatku znanego poetę i humanistę.
  Edycję "Pieśni" Klonowica przygotowali Mieczysław Mejor z Instytutu Badań Literackich PAN oraz Elżbieta Wojnowska z Biblioteki Narodowej w Warszawie. Ukazała się ono wraz z płytą CD w ramach projektu badawczego "Humanizm. Idee, nurty i paradygmaty humanistyczne w kulturze polskiej" (seria "Inedita"). Nagranie pieśni Klonowica zrealizowane zostało przez zespół "Ars Nova" pod kierunkiem Jacka Urbaniaka, zespół solistów "Subtilior Ensemble" oraz innych wykonawców.