Mikołaj Sęp Szarzyński
Sebastian Grabowiecki
Stanisław Grochowski
Kasper Twardowski
Hieronim Morsztyn
Szymon Zimorowic
Kasper Miaskowski
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Daniel Naborowski
Łukasz Opaliński
Krzysztof Opaliński
Jan Andrzej Morsztyn
Zbigniew Morsztyn
Wacław Potocki
Wespazjan Kochowski
Stanisław Herakliusz Lubomirski
Józef Baka
Poeci "minorum gentium"
Samuel Twardowski
Jan Chryzostom Pasek
Jędrzej Kitowicz
Benedykt Chmielowski
Jan III Sobieski
Varia
Opracowania
Mikołaj Sęp Szarzyński
6/10
PIEŚNI
Pieśni
- PIEŚŃ I
- PIEŚŃ II
- PIEŚŃ III
- PIEŚŃ IIII
- PIEŚŃ V
- PIEŚŃ VI
- PIEŚŃ VII
- PIEŚŃ VIII
- PIEŚŃ IX
- O TYMŻE EPIGRAMMA ABO NAPIS KRÓTKI
___________________________________
Teksty
PIEŚŃ VI
O STRUSIE,
który zabit na Rastawicy od Tatarów Roku Pańskiego 1571
Izaż wódz Tebański, iż umarł zgromiwszy
Waleczne Spartany, zda się być szczęśliwszy,
Niż on Emilijus, co przy wojsku zbitym
U Kan żywot zawarł ześciem znamienitym?
Bądź tamten szczęśliwszy, poważniejsza żywie
Sława tego, który z samym nielękliwie
Potkał się nieszczęściem i stałą krwawemu
Pokazał zwycięzcy twarz, kiedy rączemu
Bachmatowi drudzy, nie zbroi, ufają,
A prze bojaźń próżną sławy odbiegają.
Także Rastawica, potok nieszczęśliwy,
Pierwej wód pozbędzie, niżli twe, poczciwy
I nietrwożny Strusie, żywota skończenie
U rycerskich ludzi przyjdzie w zapomnienie.
Wolał od strzał zginąć pohańca zdradnego,
Niż tył swój pokazać sprośnie oczom jego.
A gdy mu ktoś radził głupie sprzyjaźliwy,
Aby, jako drudzy, zbiegł z chwile złośliwéj,
Rzekł: "Ty folguj czasom, chcesz li, a ja mojej
Sławie będę godził; nie tylko we zbrojej,
Jest śmierć i na łożu. I tak pierzchliwego
Śmierci grzbiet jest odkryt, jak piersi śmiałego.
Nie wydam swych przodków, za Rzeczpospolitą
Upadnę ofiarą, da Bóg, znamienitą".
Tylkoż rzekł, wnet jako pierzchać nie uczony
Lew, od mnogiej zgrajej będąc oskoczony
I od tysiąc łowców z gotowemi łuki,
Bliższe zagubiwszy, drugie straszy huki,
Wszytcy, wszytcy serca natrzeć nań nie mają,
Tylko mu z daleka rany podawają,
On zemdlon ostatniej już pomsty pożąda
I, w kim by ząb martwy zostawić, pogląda;
Tak się Struś sprawował w ostatniej potrzebie,
I sławie, i cnocie czyniąc dosyć z siebie.
Padł krwawy, gęstemi przywalen strzałami.
Godny Syn ojczyzny mężnymi sprawami!
<<
strona
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
>>